Podstawowym warunkiem uzyskania wysokich plonów ziemniaków jest prawidłowe ich odżywianie makro- i mikroelementami.
Ziemniaki zaliczają się do roślin o dużych potrzebach pokarmowych (tab. 1), zwłaszcza gdy zamierzamy uzyskać wysokie plony. Z analizy tabeli 1 wynika, że największe potrzeby pokarmowe wykazują względem potasu i azotu, a najmniejsze względem magnezu i siarki. Przy czym trzeba zaznaczyć, że dane zamieszczone w tabeli są danymi średnimi, dlatego w praktyce mogą wystąpić od nich pewne odstępstwa. Jednocześnie warto zauważyć, że w uprawie ziemniaków jadalnych na wczesny zbiór pobranie jednostkowe zwłaszcza azotu i potasu, a także fosforu może być znacząco większe niż u odmian późniejszych, gdyż na skutek krótkiego okresu wegetacji znacząca ilość składników pokarmowych pozostaje w łęcinach (ziemniaki te są zbierane przed osiągnięciem dojrzałości technologicznej, dlatego przemieszczanie składników zakumulowanych w łęcinach do tworzących się bulw jest znacząco mniejsze niż w ziemniakach zbieranych w późniejszym okresie wegetacji).
Azot w roli głównej Głównym składnikiem plonotwórczym, podobnie jak ma to miejsce w przypadku innych roślin uprawnych, jest azot. Przy czym wysoką efektywność nawożenia tym składnikiem, a także odpowiednią jakość bulw, tj. między innymi wysoką zawartość suchej masy i skrobi, można uzyskać tylko w warunkach odpowiedniego zaopatrzenia roślin w pozostałe składniki pokarmowe, tj. potas, fosfor, magnez, siarkę i mikroskładniki (tab. 2). Trzeba przy tym pamiętać, że przenawożenie plantacji azotem (lub nawożenie jednokierunkowe tym składnikiem bez odpowiedniego zaopatrzenia w inne składniki pokarmowe) skutkuje spadkiem jakości technologicznej, większymi stratami w czasie przechowywania, a także często większą podatnością na choroby. Dlatego nawożenie azotem, podobnie jak i innymi składnikami pokarmowymi, należy dokładnie zaplanować.
Więcej o nawożeniu ziemniaków można przeczytać w najnowszym numerze Agrotechniki.
