W dniach 26–27 czerwca 2014 r. w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie odbyła się konferencja naukowa pt. „Burak cukrowy, Cukier, Energia”. Podczas konferencji naukowcy prezentowali wyników dotychczasowych doświadczeń z zakresu produkcji buraka cukrowego i cukru oraz wspólnie z innymi uczestnikami spotkania zastanawiali się nad przyszłością sektora w kontekście zapowiadanych od jesieni 2017 roku zmian, polegających na zniesieniu dotychczasowych ograniczeń produkcji.
Dnia 30 października 2017 roku w Unii Europejskiej prawdopodobnie przestaną obowiązywać dotychczasowe zasady produkcji buraków i cukru. Spowoduje to przyrost wielkości produkcji obu surowców, ponieważ znikną obowiązujące dotychczas ograniczenia. Prawdopodobnie producenci cukru wykorzystają wszystkie swoje możliwości ekonomiczne techniczne i biologiczne, zmierzające do rozwinięcia produkcji buraków i cukru. To z kolei zwiększy współzawodnictwo pomiędzy plantatorami i firmami cukrowniczymi pracującymi w ramach różnych koncernów. Wytworzy się silna presja na to, aby buraki i cukier były produkowane bardziej wydajnie niż dotychczas. Jest oczywiste, że w takich warunkach, ceny cukru zarówno światowe, jak i w obrębie UE będą czynnikiem decydującym o tym, kto przegra, a kto wygra w zmieniającej się rzeczywistości. Prawdopodobnie, ceny cukru będą również bardziej zmienne w czasie niż dotychczas. W konsekwencji, jest wysoce prawdopodobne, że niektórzy producenci cukru i plantatorzy buraków będą musieli zmienić zakres swojej działalności.
Producenci cukru we Francji, Niemczech, krajach Beneluxu i innych państwach, w tym Polsce, mogą zwiększyć produkcję cukru. Prawdopodobnie największy wzrost produkcji nastąpi we Francji. Szacuje się, że wyniesie on około 15% natomiast w Niemczech około 10%. Na tle tych prognoz nasuwa się pytanie, jakie są szanse na produkcję buraka i cukru w Polsce. W porównaniu do innych krajów w Polsce jest tańsza robocizna, natomiast są gorsze warunki środowiskowe do produkcji buraków. Wynikają one z: · krótszego okresu wegetacji – w wielu krajach Zachodniej Europy wysiew buraków zaczyna się marcu, zbiór w końcu lub na początku następnego roku. W Polsce natomiast buraki wysiewa się w kwietniu a zaczyna zbierać od października; · jakość gleb jest słabsza niż w innych krajach; · Polska ma problem z dostateczną ilością opadów atmosferycznych. Zgodnie z danymi byłego Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych, w pasie od Kalisza przez Kujawy do wschodniej granicy, brak opadów określony z prawdopodobieństwem 20% wynosi około 200 mm.
Trudno jest również stwierdzić, jak rozwinie się produkcja buraków cukrowych, jako surowca do produkcji etanolu czy biogazu. Unia Europejska dąży do ograniczenia wykorzystania „płodozmianowych” roślin do produkcji bioenergii poprzez zwiększenie zużycia wieloletnich roślin energetycznych. Jedno jest pewne – wzrośnie znaczenie surowców odpadowych przemysłu spożywczego do produkcji energii w tym wysłodków buraczanych.
Obszerniejszą relację z konferencji zamieścimy w sierpniowym numerze "Agrotechniki"
