Szkodniki łuszczynowe to gatunki, których larwy rozwijają się w łuszczynach, niszcząc nasiona rzepaku. Pierwszy na plantacji pojawia się chowacz podobnik, a następnie nalatuje pryszczarek kapustnik.
Jako pierwszy na plantacje rzepaku nalatuje chowacz podobnik. Pierwsze osobniki mogą opuszczać miejsca zimowania, gdy temperatura powietrza przekroczy 15°C, a masowy wylot odbywa się w okresie zakwitania rzepaku.
Chrząszcze chowacza podobnika o długości 2,5–3 mm, barwy ciemnoszarej, są pokryte gęstymi białawymi łuskami. Samice zaczynają składać jaja, gdy pierwsze łuszczyny osiągają długość 1–3 cm. Wylęgająca się po 8–9 dniach larwa żeruje wewnątrz łuszczyny na zalążkach nasion. Larwa o długości około 5 mm, biała z brunatną głową, niszczy 3–5 nasion. Na zewnątrz uszkodzone łuszczyny można rozpoznać po lekkim zgięciu w miejscu, gdzie złożone zostało jajo, oraz po wygryzionym otworze o średnicy około 0,8 mm, przez który dorosła larwa opuściła łuszczynę. Larwy przepoczwarczają się w glebie. W lipcu i sierpniu pojawiają się młode chrząszcze, które następnie zimują w warstwie ściółki. Chowacz podobnik wydaje tylko jedno pokolenie rocznie. Duże znaczenie mają pośrednie skutki żerowania – przygotowanie warunków dla dużo groźniejszego pryszczarka kapustnika.
Więcej o szkodnikach w rzepaku można przeczytać w najnowszym numerze Agrotechniki 5/2017
