Wapnowanie jest zaliczane do tzw. nawożenia podstawowego, określanego jako melioracyjne, czyli mające na celu polepszenie fizyczno-chemicznych i biologicznych właściwości gleb oraz zwiększenie ich urodzajności. Wymagają go zarówno grunty orne, jak i użytki zielone.
Jednym z czynników, który warunkuje uzyskanie odpowiedniej ilości dobrej jakościowo paszy, jest właściwy odczyn gleby. Szacuje się, że w Polsce około 40% gleb użytków zielonych to gleby kwaśne i bardzo kwaśne, stwarzające słabe warunki dla wzrostu i rozwoju runi. Na poprawę właściwości gleb oraz wzrost produktywności użytków zielonych, oprócz nawożenia obornikiem, istotny wpływ ma wapnowanie. Przyczyniając się do zmniejszenia kwasowości gleb użytków zielonych decyduje o mineralnym odżywianiu roślin, pozytywnie oddziałuje na wielkość plonu i jakość paszy powstającej na łąkach i pastwiskach, a co za tym idzie wpływa korzystnie na produkcję zwierzęcą.
Trwałe użytki zielone tworzą zbiorowiska roślinne o dużej tolerancji na niski odczyn gleby. Poszczególne gatunki roślin łąkowych osiągają pełnię swojego wzrostu i rozwoju w ściśle określonych, sobie tylko właściwych warunkach siedliskowych. Szczególne podejście do wapnowania użytków zielonych jest rezultatem obecności w runi bardzo wielu gatunków różniących się wymaganiami wobec odczynu gleby. Trawy stanowią najliczniejszą grupę w runi łąkowej i w większości tolerują gleby o odczynie od kwaśnego do lekko kwaśnego. Tylko niektóre ich gatunki (kostrzewa łąkowa, stokłosa bezostna, rajgras wyniosły) lepiej rozwijają się w środowisku obojętnym. Natomiast większość roślin motylkowatych wymaga gleb o odczynie obojętnym bądź lekko zasadowym. W kwaśnych glebach źle rozwijają się bakterie np. z rodzaju Rhizobium, których symbioza z roślinami motylkowatymi jest warunkiem wiązania azotu atmosferycznego. W kwaśnej glebie również „źle czują się” wolno żyjące mikroorganizmy wiążące azot, co jest niezwykle ważne w przypadku gospodarowania ekologicznego.
Więcej na ten temat można przeczytać na łamach czasopisma Agrotechnika w nr 11/2014 str. 42
