System nawożenia roślin uprawnych magnezem opiera się na czterech zasadach, obejmujących: rozpoznanie faz krytycznych i potrzeb pokarmowych roślin, oznaczenie odczynu i zasobności gleby w przyswajalny magnez, wybór optymalnego terminu aplikacji nawozu magnezowego oraz rozpoznanie źródeł i szybkości działania nawozów magnezowych.
Podstawowym zadaniem rolnika jest przygotowanie stanowiska w taki sposób, aby rośliny już od początku wegetacji nie wykazywały objawów niedoboru magnezu, gdyż stan ten rzutuje ujemnie praktycznie na wszystkie procesy życiowe, w tym na gospodarkę azotem (główny składnik plonotwórczy), a w rezultacie na plon. Kontrolę zasobności gleby w magnez (tab. 1), jako podstawowego źródła składnika dla uprawianych roślin, należy prowadzić w kilku etapach, uwzględniając przy tym warunki i cel stosowania nawozu (rys.).
Kryteria doboru nawozu Wyjściowym kryterium doboru nawozów magnezowych zawsze powinien być odczyn gleby: gleby o nieuregulowanym odczynie: ● główny problem: toksyczność glinu, ● główny cel: neutralizacja toksyczności glinu, ● zabieg: wapnowanie, ● źródło magnezu: nawozy wapniowo-magnezowe, gleby o optymalnym odczynie, lecz ubogie w magnez: ● główny problem: niedostateczna zawartość magnezu przyswajalnego w glebie, ● główny cel: podniesienie zasobności gleby w przyswajalny magnez do poziomu optymalnego dla uprawianej rośliny, ● zabieg: nawożenie magnezem, ● źródło magnezu: nawozy magnezowe lub zawierające magnez poza nawozami wapniowo-magnezowymi.
Więcej na ten temat można przeczytać na łamach czasopisma Agrotechnika w nr 8/2015 str. 56
