Szkodniki łuszczynowe w rzepaku

Znaczenie tych szkodników w ostatnich latach wzrosło, a powodowane przez nie straty są szczególnie dotkliwe, gdyż występują pod koniec wegetacji rzepaku po długim okresie ochrony i poniesionych kosztach. Chowacz podobnik Jako pierwszy na plantacje rzepaku nalatuje chowacz podobnik. Pierwsze osobniki mogą opuszczać miejsca zimowania, gdy temperatura powietrza przekroczy 15°C, a masowy wylot następuje w okresie zakwitania rzepaku. Ciemnoszare chrząszcze chowacza podobnika o długości 2,5–3 mm są pokryte gęstymi białawymi łuskami. Samice zaczynają składać jaja, gdy pierwsze łuszczyny osiągają długość 1–3 cm. Wylęgająca się po 8–9 dniach larwa żeruje wewnątrz łuszczyny na zalążkach nasion. Larwa długości około 5 mm, biała z brunatną głową, niszczy 3–5 nasion. Na zewnątrz uszkodzone łuszczyny można rozpoznać po lekkim zgięciu w miejscu, gdzie złożone zostało jajo, oraz po wygryzionym otworze o średnicy około 0,8 mm, przez który dorosła larwa opuściła łuszczynę. Larwy przepoczwarczają się w glebie. W lipcu i sierpniu pojawiają się młode chrząszcze, które zimują w warstwie ściółki. Chowacz podobnik wydaje tylko jedno pokolenie rocznie. Duże znaczenie mają pośrednie skutki żerowania – przygotowanie warunków dla dużo groźniejszego pryszczarka kapustnika. Więcej o szkodnikach w rzepaku można przeczytać na łamach czasopisma Agrotechnika w nr 5/2016