Polska powinna zwrócić do unijnej kasy 5,84 mln euro

W ramach tzw. procedury rozliczenia rachunków Komisja Europejska wystąpiła 9 lipca br. do państw członkowskich o zwrot nienależnie wypłaconych kwot z funduszy unijnej polityki rolnej w łącznej wysokości 57 mln euro. Ponieważ niektóre z tych kwot zostały już odzyskane od państw członkowskich, faktyczne skutki finansowe tej decyzji wyniosą około 52 mln euro.

Pieniądze te powrócą do budżetu UE z powodu nieprzestrzegania przepisów unijnych przez państwa członkowskie lub zastosowania przez nie nieodpowiednich procedur kontroli wydatków na rolnictwo. To państwa członkowskie są odpowiedzialne za wypłacanie kwot pomocy i kontrolę wydatków w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), natomiast zadaniem Komisji jest czuwanie nad prawidłowym wykorzystaniem środków przez państwa członkowskie.

Główne korekty finansowe

Na mocy podjętej decyzji KE środki finansowe zostaną odzyskane od 15 państw członkowskich. Są to: Belgia, Republika Czeska, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Łotwa, Niemcy, Polska, Portugalia, Słowenia, Szwecja, Węgry, Włochy i Zjednoczone Królestwo. W ramach odzyskiwanych sum, najbardziej znacząca korekta indywidualna za niedociągnięcia dotyczące przydziału uprawnień do płatności dotyczy Francji i wynosi 20,04 mln euro. Polska powinna zwrócić 5,84 mln euro ze względu na brak kryteriów kwalifikacji w ramach oceny projektów, w sektorze rozwoju obszarów wiejskich.

Państwa członkowskie odpowiadają za zarządzanie większością płatności w ramach wspólnej polityki rolnej, przy czym dokonują ich głównie za pośrednictwem swoich agencji płatniczych. Agencje te mają również obowiązek przeprowadzania kontroli, takich jak na przykład weryfikacja wniosków rolników o przyznanie płatności bezpośrednich. Komisja przeprowadza ponad 100 audytów rocznie, sprawdzając, czy państwa członkowskie w sposób odpowiedni przeprowadzają kontrole i usuwają nieprawidłowości. Jednocześnie Komisja może wystąpić o zwrot dokonanych już płatności, jeśli audyt wykaże, że mechanizmy zarządzania i kontroli stosowane przez państwo członkowskie nie gwarantują należytego wydatkowania unijnych środków.