Rzepak jest rośliną o wysokich wymaganiach, zarówno pod względem stanowiska jak i odpowiedniej dostępności składników pokarmowych. Prawidłowa agrotechnika jest podstawą do uzyskania wysokich plonów i dobrych parametrów jakościowych. Najważniejszym elementem uprawy jest właściwy start. Od niego zależy zaprogramowanie przyszłego plonu oraz dobre przygotowanie plantacji do zimy.
Do najważniejszych jesiennych czynników w uprawie rzepaku zaliczamy:
- odpowiednie warunki termiczne – o tempie wzrostu decyduje suma temperatur efektywnych fizjologicznie, łan rzepaku osiąga optymalny stan rozwoju akumulując 550 st.C,
- dostępność składników pokarmowych zarówno makroelementów jak i kluczowych dla rzepaku mikroelementów,
- dostępność wody – w naszych warunkach klimatycznych pojawiają się często niedobory wody w momencie kiełkowania lub w okresie jesiennego budowania rozety i systemu korzeniowego.
Niestety uprawa roślin w dużej mierze uzależniona jest od warunków pogodowych. Nie na wszystkie zdarzenia w okresie wegetacji mamy wpływ. Dlatego podejmując działania powinniśmy wykorzystać wszystkie możliwości dla najwyższego wykorzystania potencjału plonowania materiału siewnego.
Na warunki termiczne i akumulację temperatur efektywnych fizjologicznie nie mamy wpływu. Możemy jednak mieć wpływ na zbudowanie silnego systemu korzeniowego oraz skuteczne dostarczenie składników pokarmowych.
Budowanie systemu korzeniowego Właściwie zbudowany system korzeniowy przed wejściem roślin w okres spoczynku zimowego powinien mieć około 60 cm długości i rozetę składającą się z 8–12 liści (odpowiada to związaniu od 5 do 10 rozgałęzień bocznych). W przypadku uprawy rzepaku w szerokie rzędy efekt ten możemy osiągnąć stosując ultrazlokalizowane nawożenie startowe. Polega ono na dostarczeniu azotu, fosforu i siarki w bezpośrednie sąsiedztwo nasion. Sprawdzonym i skutecznym rozwiązaniem jest nawóz mikrogranulowany Microstar PZ. Budowanie systemu korzeniowego związana jest z podniesieniem sprawności gleby. Dotyczy to przede wszystkim podniesienia aktywności biologicznej i utrzymania bioróżnorodności gleby. Aktywność biologiczna decyduje o szybkości i efektywności pobierania składników pokarmowych. Liczebność szczepów bakterii transformujących składniki do form przyswajalnych zależy od dostępności tlenu w glebie.
Powietrze w glebie dociera tam, gdzie mamy właściwą strukturę. Niezbędne agregaty glebowe, którym zawdzięczamy cyrkulację powietrza tworzy próchnica połączona za pomocą jonów wapnia z częściami ilastymi gleby.
Aby wpłynąć na poprawę struktury gleby i podnieść aktywność i bioróżnorodność stosuje się preparaty z wysoką zawartością kwasów humusowych. Pozyskiwane one są z mineraloidów – Leonardytów. Największą ilość kwasów humusowych dostarcza ROSAHUMUS. W 1 kg tego preparatu znajduje się taka ilość kwasów humusowych jak w około 30 tonach obornika.
Skuteczne dostarczenie składników pokarmowych Jesień to czas intensywnie zachodzących przemian fizjologicznych. Niezastąpionym czynnikiem tych zmian jest dostępność składników pokarmowych. Azot, fosfor, potas, magnez i siarka to składniki niezbędne do budowania struktury rośliny potrzebnej do prowadzenia procesu fotosyntezy. Efektywność tych składników wiąże się jednak z dostępnością katalizatorów roślinnych – mikroelementów.
W uprawie rzepaku najważniejszym jest bor. Wpływa on na tempo tworzenia i przemieszczania węglowodanów oraz na rozwój organów generatywnych. Wytworzone jesienią węglowodany magazynowane są w szyjce korzeniowej, której grubość przed zimą powinna osiągnąć co najmniej 10 mm. Wykorzystywane one będą wiosną do szybkiego rozpoczęcia wzrostu. Należy zatem zapewnić odpowiednią dostępność boru w okresie jesiennym. Zapotrzebowanie jesienne łanu rzepaku to 100–250 g B/ha. Pierwiastek ten możemy dostarczyć stosując, np. nawóz Rheobor – zawierający bor nowej generacji, w postaci boranu wapnia, specjalnie mikronizowane aktywne cząsteczki (2 µm) są naturalnie absorbowane przez liście. Zawiera on 90 g B/litr. Na uwagę zasługuje także zawarty w nawozie wapń (120 g/litr), którego rola w budowaniu systemu korzeniowego jest niedoprzecenienia. Zalecane się zastosowanie 3 litrów preparatu na hektar. Innym produktem może być Rosabor – 1 litr zawiera 150 g boru w formie boroetanoloaminy. Zastosowanie go w okresie jesiennym 3 l/ha pokrywa zapotrzebowanie niezbędne do optymalnego przygotowania roślin przed zimą. Preparaty borowe stosuje się, gdy rośliny osiągną fazę 6–8 liści.
Należy pamiętać, że kontrola stanu odżywienia łanu makroelementami i profilaktyczne stosowanie mikroelementów jest czynnikiem warunkującym optymalne wykorzystanie potencjału plonowania odmiany.
