Kukurydza jest najważniejszą rośliną zbożową na świecie. W 2014 roku produkcja ziarna kukurydzy osiągnęła po raz pierwszy jeden miliard ton, czyli ponad 40% światowej produkcji zbóż. Światowe zbiory ziarna w 2015 roku wyniosły 975 mln ton.
W krajach Europy, zwłaszcza w centralnych i północnych strefach, w tym również w Polsce, oprócz kukurydzy ziarnowej uprawia się kukurydzę na kiszonkę z całych roślin. Kiszonka z kukurydzy jest podstawową paszą energetyczną i objętościową w żywieniu bydła mlecznego i opasowego. W ostatnim okresie staje się ona również najważniejszym surowcem do produkcji biogazu wykorzystywanego do wytwarzania ciepła i energii elektrycznej.
Heterozja w roli głównej
Podstawą nowoczesnej hodowli kukurydzy jest wykorzystanie zjawiska heterozji, czyli bujności mieszańców. Zjawisko to przejawia się w pokoleniu F1 uzyskiwanym w wyniku krzyżowania elitarnych linii wsobnych matecznych i ojcowskich. Nasiona F1 pozyskuje się z linii matecznych pozbawionych wiech przed kwitnieniem (kastracja ręczna lub mechaniczna) lub pozbawionych genetycznie możliwości wytwarzania pyłku (linie CMS). Linie ojcowskie służą wyłącznie do zapylania i po kwitnieniu są usuwane z plantacji nasiennych. Efekty heterozji występują wyłącznie w pokoleniu F1, gdyż w następnym i dalszych pokoleniach występuje segregacja cech, która powoduje gwałtowny spadek plonów ziarna i kiszonki oraz obniżenie poziomu innych cech, dlatego nasiona F1 nie mogą być przedmiotem dalszej reprodukcji.
