Problemu nawożenia nie należy rozpatrywać tylko w roku uprawy buraków. Ważne jest, jak postępowano w latach poprzednich (w całym zmianowaniu), gdyż wysokie i stabilne plony można uzyskać tylko w stanowiskach odznaczających się odpowiednią zasobnością w składniki pokarmowe zarówno w warstwie ornej, jak i podglebiu.
W racjonalnym nawożeniu buraków cukrowych rolnik musi przede wszystkim kontrolować plonotwórcze działanie azotu. Przy czym, jak powszechnie wiadomo, jego nadmiar niekorzystnie wpływa na jakość technologiczną korzeni. Kontrola ta – w pierwszej kolejności – polega na eliminacji tzw. czynników „minimum” (tj. regulacji odczynu gleby oraz jej zasobności w przyswajalny fosfor i potas), a następnie na optymalizacji nawożenia azotem poprzez racjonalne ustalenie dawki nawozowej azotu oraz zwiększenie pobierania i efektywności plonotwórczej pobranego azotu poprzez: • bilansowanie azotu składnikami drugoplanowymi (S, Mg, Na) i • profilaktyczne stosowanie mikroelementów (w pierwszej kolejności B następnie Mn i Zn, a w razie konieczności także Cu i Fe).
Więcej na ten temat można przeczytać na łamach czasopisma Agrotechnika w nr 9/2015 str. 26
