W przypadku każdej rośliny uprawnej najważniejszym, newralgicznym okresem jest początek wegetacji. W tym czasie roślina jest wrażliwa na stresy biotyczne i abiotyczne, a przede wszystkim na dostępność startowych składników pokarmowych z gleby. Najważniejszymi makroelementami startowymi są fosfor i azot. Szczególnie fosfor, jako pierwiastek wchodzący w skład związków energetycznych determinuje wzrost i rozwój systemu korzeniowego. Prawidłowy system korzeniowy odpowiada za szybkie pobieranie wody oraz składników pokarmowych, jak również za tworzenie pokroju rośliny. Fosfor jest pierwiastkiem, który sprawia plantatorom wiele kłopotów. Nawet na stanowiskach o dobrej kulturze widoczne są problemy z jego dostępnością. Wynika to z małej mobilności tego pierwiastka w glebie. Receptory korzeni roślin są w stanie pobrać fosfor, z odległości nie większej niż 1 mm. Ponadto jego dostępność ograniczają również niskie temperatury. Spadek temperatury poniżej 13OC może zmniejszyć pobieranie fosforu nawet o 70%. Kolejnym problemem związanym z dostępnością fosforu jest jego podatność do wchodzenia w połączenia z glinem, żelazem i manganem (w zależności od odczynu – pH <5,8) oraz wapniem (przy pH>7). Gdy fosfor przestaje być dostępny dla rośliny, następuje zahamowanie wzrostu i rozwoju, co w konsekwencji prowadzi do spadku plonu.
W jaki sposób, zatem zaradzić takiemu zjawisku i jak zapewnić roślinom pełną dostępność fosforu w momencie startu? Znanym sposobem dostarczania startowych składników pokarmowych jest ich aplikacja współrzędowa, ultrazlokalizowana. Polega ona na zastosowaniu nawozu mikrogranulowanego i dostarczeniu fosforu, azotu, siarki oraz mikroelementów w bezpośrednie sąsiedztwo kiełkujących nasion lub ziarniaków. Ten sposób aplikacji znalazł zwolenników wśród plantatorów uprawiających kukurydzę, buraki cukrowe i rzepak siany w szerokie rzędy (45 cm). Aby stosować nawóz startowy w formie mikrogranulatu niezbędne jest posiadanie siewnika wyposażonego w fabryczną przystawkę lub doposażenie go w uniwersalny aplikator firmy APV lub Delimbe. W obu przypadkach nawóz mikrogranulowany doprowadzany jest za pomocą przewodów do redlic nasiennych. Kluczowym elementem tego sposobu startowego nawożenia jest odpowiedni dobór składników pokarmowych. Ideą jest dostarczenie składników od razu dostępnych dla rośliny i zabezpieczonych przed startami (uwstecznieniem). Dotyczy to przede wszystkim fosforu. Te wymagania spełnia mikrogranulowany nawóz startowy Microstar PZ, zapewniający pełną dostępność fosforu zaraz po zastosowaniu, a także wprowadzenie Technologii Ochrony Fosforu (TPP) - Technology Phosphore Preservation®. Ta wyjątkowa co-formulacja opracowana została przez zespół specjalistów – lidera w produkcji nawozów mikrogranulowanych firmę Agronutrition z Francji.
Co-formulacjaTPP - Technologia Ochrony Fosforu polega na skompleksowaniu jonów fosforanowych substancją organiczną ( kwasami humusowymi). Silne działanie chelatyzujące tych związków zapewnia ochronę fosforu. W wyniku tego otrzymujemy wysoką dostępność tego niezbędnego pierwiastka. Technologia Ochrony Fosforu (TPP) to: - efekt ochronny – fosfor jest zabezpieczony przed uwstecznianiem z jonami żelaza, manganu i aluminium, - efekt dostępności – zabezpieczenie dostępności fosforu, ograniczenie jego retrogradacji (unieruchomienia) z jonami wapnia, - efekt biodostępności – zwiększenie dostępności fosforu dla rośliny – wyższy współczynnik pobierania.
Blokowanie dostępności fosforu związane jest z glebą, a nie z uprawą. Innowacyjna technologia TPP jest skuteczna i efektywna dla wszystkich upraw, niezależnie od stanowiska i warunków klimatycznych. Mikrogranulat stosuje się w ilości 20 kg/ha. Zastosowanie tego rozwiązania na glebach o uregulowanym odczynie i co najmniej średniej zasobności w składniki pokarmowe stwarza możliwości do ograniczenia nakładów na nawożenie.
