Prawidłowa strategia nawożenia pszenicy ozimej, podobnie jak innych roślin uprawnych, nie powinna opierać się tylko na doglebowym stosowaniu nawozów. Równie ważne jest dokarmianie roślin przez liście.
Ma to szczególne znaczenie w obecnym sezonie wegetacyjnym, w którym wydłużająca się jesień i łagodny początek zimy (artykuł oddano do druku w pierwszej dekadzie lutego) sprawiły, że rośliny nie weszły w spoczynek zimowy tylko cały czas wegetowały. Oczywiście tempo wegetacji było bardzo powolne (krótki dzień, a także zimna mokra gleba nie sprzyja dobremu funkcjonowaniu systemu korzeniowego), tym nie mniej bardzo często prowadziło to do spadku koncentracji składników pokarmowych w roślinach.
W następstwie takich warunków w niektórych łanach można było zaobserwować objawy niedoboru składników pokarmowych, głównie azotu. W pierwszej kolejności dotyczyło to plantacji bardzo dobrze, czy nadmiernie rozkrzewionych (większe potrzeby pokarmowe), które były uprawiane w stanowiskach o niskiej podaży tego składnika. Na tych plantacjach pierwsze symptomy niedożywienia roślin azotem można było zaobserwować już w okresie jesiennym. Taki stan rzeczy sprawia, że w okresie wiosennym priorytetem staje się w miarę szybka regeneracja roślin po zimie. Przy czym trzeba mieć świadomość, że nie dotyczy to tylko łanów z wyraźnymi objawami niedoboru, gdyż spadek koncentracji składników w roślinach, nawet gdy jest wizualnie niewidoczny (niedobór utajony), skutkuje spowolnionym wzrostem w początkowym okresie wegetacji, a także słabszym zawiązywaniem organów plonotwórczych. Zatem w łanach słabo rozkrzewionych jesienią (późne siewy po kukurydzy czy burakach) rośliny nie są w stanie wytworzyć odpowiedniej ilości mocnych (z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym) źdźbeł kłosonośnych. Natomiast rośliny dobrze czy nadmiernie rozkrzewione mają już zawiązek kłosa, który powstaje w stadium BBCH 25 (pełnia krzewienia). Dlatego deficyt składników w tych roślinach w pierwszej kolejności zmniejsza potencjał plonotwórczy łanu na skutek ograniczenia możliwości zawiązywania ziarniaków w kłosie.
Więcej na ten temat można przeczytać na łamach czasopisma Agrotechnika w nr 3/2015 str. 21
