Zasiewom kukurydzy w kraju zagraża już ponad 50 gatunków szkodników, wśród których dominują przedstawiciele gromady owadów. Jedne pojawiają się tylko w okresie wiosennym, inne pod koniec wegetacji, a jeszcze inne towarzyszą roślinom niemal przez cały czas ich rozwoju.
Choć liczba szkodników jest duża (i systematycznie wzrasta), to jednak poważniejsze uszkodzenia roślin i związane z tym straty ilościowe i jakościowe w plonie powoduje jedynie kilka z nich. Pozostałe zwykle nie stanowią większego zagrożenia dla kukurydzy, choć niekiedy mogą lokalnie objawiać się większą szkodliwością. Trzeba jednak pamiętać, że w dobie zmieniającego się klimatu w każdym momencie gatunek obecnie mało liczny może zwiększyć swoją szkodliwość, stając się poważnym zagrożeniem dla plonów. W okresie od czerwca do końca października na roślinach kukurydzy pojawia się kilka ważnych gatunków: omacnica prosowianka, stonka kukurydziana, mszyce, wciornastki, rolnice, piętnówki, urazek kukurydziany oraz na lokalnych plantacjach – zwierzyna.
W chwili obecnej szkodnikiem numer jeden kukurydzy w Polsce jest omacnica prosowianka. Owad ten nie ma sobie równych w powodowanych uszkodzeniach. Jego gąsienice żerują niemal we wszystkich nadziemnych częściach roślin. Jedynie nie docierają do korzeni, chociaż spotkanie gąsienicy, która poprzez łodygę wgryzła się do nasady szyjki korzeniowej, nie jest już dużym zaskoczeniem. Omacnica powoduje istotne gospodarczo straty w wysokości i jakości plonu zielonki (przy późnym siewie), kiszonki, CCM, uprawy na biogaz i ziarno. Ponadto przyczynia się do wzrostu podatności roślin na porażenie przez grzyby z rodzaju Fusarium mogące wytwarzać mikotoksyny. Owad ten największe szkody wyrządza na południu oraz częściowo w środkowej części kraju. Ponadto na lokalnych plantacjach w Polsce północnej uszkadza już ponad 15% roślin, co uzasadnia jego interwencyjne zwalczanie.
Więcej o szkodnikach w kukurydzy można przeczytać na łamach czasopisma Agrotechnika w nr 6/2016
