Claas: sposób na wielkogabarytowy zbiór słomy

Gdy dopisuje plon słomy, tak jak w tym roku, najlepiej zebrać ją prasą wielkogabarytową. O teście pras pisaliśmy w naszych poprzednich wydaniach, a film znajdziesz tutaj.

Oto kilka najważniejszych elementów konstrukcyjnych, charakteryzujących prasy wielkobagarytowe.

Szeroki podbieracz krzywkowy (2,35 m) zapewnia pobieranie materiału bez strat nawet w nierównych i nieregularnych pokosach. Atut takiego rozwiązania to duży zakres regulacji wysokości pracy, przez co można dostosować maszynę do każdych warunków polowych. Skrętne koła podbieracza chronią go przed kontaktem z podłożem zapewniając bezpieczeństwo pracy. Z kolei podwójny dociskacz rolkowy zwiększa wydajność podbieracz, który odciążany dzięki akumulatorom ciśnieniowy. 

Natomiast rotor daje rolnikom do wyboru kilka opcji. Pierwszą z nich jest rotor podający bez zespołu tnącego. Równy przepływ oraz aktywny transport słomy do komory wstępnej sprawia, że tworzą się równomiernie ukształtowane baloty o wysokim stopniu zgniotu i gładkich krawędziach. Wysoka masa własna rotora zapewnia wysoką bezwładność, redukując skoki obciążenia na wale WOM ciągnika w trakcie zbioru dużych i nierównych pokosów. 

Drugi wybór to rotor tnący z 25 nożami z grupowym włączeniem ich oraz wysuwaną szufladą nożową. Rozwiązanie to pozwala na 18 tys. cięć na minutę, umożliwiając cięcie na fragmenty o długości 45 mm. Indywidualne zabezpieczenie noży chroni je przed uszkodzeniami w momencie uderzenia ciał obcych. W przypadku zatoru rotora, prasa jest wyposażona w opuszczaną podłogę i noże. Gdy zator zostanie usunięty i ponownie zostanie włączony napęd WOM, noże i podłoga podniesie się do góry.

Trzecia opcja to rotor tnący z 51 nożami z grupowym włączaniem noży i wysuwaną szufladą nożową. Dzięki niemu możliwe jest uzyskanie idealnej jakościowo ściółki – podaje Claas.

Zależnie od właściwości zbieranego materiału i wielkości pokosu, zgarniacz komory wstępnej gromadzi materiał i podaje pod tłok prasy. Dzięki temu zawsze można pracować maszyną z optymalną wydajnością. Nie ma znaczenia, jakie pokosy czy warunki zbioru spotka się na polu, gdyż ustawiana i załączana hydraulicznie komora wstępna wyreguluje wszystko, co w danej chwili jest potrzebne.

 

Palec supłacza był w 1921 roku pierwszym patentem marki Claas. Obecnie wyprodukowano ich już milion sztuk. Od tego czasu rozwiązanie to było stale rozwijane. 

Dzięki zastosowaniu aparatów wiążących własnej konstrukcji, możliwe jest uzyskanie odpowiedniej szybkości, precyzji oraz niezawodności.
Supłacze nie pozostawiają resztek sznurka, które są szkodliwe dla zwierząt i niepożądane w procesie produkcji energii. Napędzany hydraulicznie system z aktywnym, stałym strumieniem powietrza o prędkości 140 km/h i rozdzielaczami, skutecznie chroni je przed zanieczyszczeniem.

Oprócz czujników na supłaczach nadzorujących naprężenie sznurka, czujniki mierzą też siły ugięcia ramy maszyny w przedniej części. System automatycznie reguluje ciśnienie prasowania, dzięki czemu prasa może pracować aż do granic możliwości bez zrywania sznurka. Jeśli jednak do tego dojdzie, rolnik od razu otrzymuje komunikat na pulpicie obsługowym.
W przypadku, gdy konieczne będzie założenie nowego sznurka, czujniki na supłaczach zarejestrują to i pokażą odpowiednią informację w terminalu. 

W jaki sposób sprasować więcej masy? Odpowiedzią jest tutaj geometria kanału prasowania. Zmieniając jego kształt, producent może uzyskać lepszy kształt balotów i ich większą gęstość. Maszyna może wówczas sprasować więcej kilogramów na metr sześcienny i uzyskać wyższe wydajności tonażowe na godzinę. Poszerzenie kanału prasowania na jego końcu zapewnia balotom przestrzeń do odprężenia na całej długości i powolnego rozłożenia naciągu na cały sznurek. Ryzyko zerwania sznurka zostaje zredukowane do minimum.

Opr. pł