W prawidłowej technologii uprawy rzepaku nawożenie jesienne nie powinno ograniczać się tylko do przedsiewnego stosowania nawozów. Równie ważne jest nawożenie po wschodach, którego zadaniem jest zapobieganie niedoborom oraz dobre przygotowanie roślin do zimy.
Dlatego plantacja rzepaku w czasie jesiennej wegetacji wymaga systematycznej kontroli zarówno rozwoju roślin, jak i stanu ich odżywienia. Przyjmuje się, że po wschodach rzepak w razie potrzeby należy nawozić azotem, a także magnezem, siarką i potasem (brak lub niewystarczające nawożenie przedsiewne) oraz obligatoryjnie mikroskładnikami. Tylko rośliny dobrze w tym okresie odżywione makro- i mikroskładnikami są w stanie wytworzyć prawidłowo rozwiniętą rozetę i odpowiednio przygotować się do zimy.
Prawidłowo rozwinięty rzepak jesienią wykształca 10–12 w pełni rozwiniętych liści, grubą szyjkę korzeniową oraz głęboko sięgający palowy system korzeniowy. Taki rozwój rzepaku zapewnia zarówno dużą odporność na wymarzanie, jak i prawidłową regenerację roślin po zimie. Jednocześnie warto zaznaczyć, że u rzepaku już jesienią następuje wytwarzanie zawiązków rozgałęzień (od fazy 5–6 liścia) i zawiązywanie kwiatostanów (od fazy 8. liścia), czyli w dużym stopniu decyduje się przyszły plon nasion. Jeżeli rośliny są za słabo rozwinięte, niedożywione i mają słaby system korzeniowy, to opóźnione jest wytwarzanie zawiązków rozgałęzień i ograniczone zawiązywanie kwiatostanów. Na bardzo słabo rozwiniętych plantacjach procesy te zachodzą dopiero na wiosnę, co znacznie może ograniczyć potencjał plonotwórczy roślin.
Więcej o jesiennym dokarmianiu rzepaku można przeczytać w najnowszym numerze Agrotechniki 8/2016
