Rzepak ozimy fundament pod przyszły plon powinien zbudować już w okresie jesiennym. Z punktu widzenia wysokości plonu ważny jest zarówno rozwój morfologiczny roślin, jak i ich odżywienie.
Warto zastanowić się, czy nasze plantacje tej rośliny wykazywały przed zimą odpowiedni rozwój i wystarczającą zawartość składników pokarmowych. W zależności od stanu łanów pod koniec jesiennej wegetacji należy przed wiosennym nawożeniem ocenić ich potencjał plonotwórczy. W racjonalnej agrotechnice wiosenne nawożenie, szczególnie azotem czy siarką, powinno być przeprowadzone pod określony plon, który zamierzamy uzyskać. Przy czym plon ten powinien być możliwy do uzyskania w warunkach panujących w gospodarstwie, nie może być „życzeniowy”. Prognozy powinny uwzględniać stan roślin w okresie jesiennym i wczesną wiosną, jakość gleby oraz warunki meteorologiczne. Generalnie można stwierdzić, że jesień 2016 r. była inna niż rok wcześniej. W 2015 r. rzepak miał przede wszystkim problemy ze wschodami (w wielu regionach ze względu na deficyt opadów rośliny wschodziły nawet kilka tygodni), co później przełożyło się na ich rozwój morfologiczny. Natomiast w 2016 r. rzepaki zasiane w terminie agrotechnicznym mają – poza niektórymi regionami kraju – w miarę dobrą i wyrównaną obsadę. Co nie oznacza, że rośliny miały idealne warunki do rozwoju. Często było wręcz przeciwnie, gdyż podobnie jak to miało miejsce rok wcześniej, w początkowym okresie wzrostu wystąpił znaczący deficyt opadów (deszcze pojawiły się dopiero w październiku, i to nie zawsze znaczące).
Więcej o rzepaku można przeczytać w najnowszym numerze Agrotechniki 1/2017
